ایران سرزمین عشق !

از ایران بو وشمیم عشق به مشام اهل دل میرسد . فر هنگ ومنش ایرانی  "زور گویی وباجگیری "  نیست . کنش ایرانی هم بوی اسمان دارد . فکر ایرانی سازنده وابادگر است . او را با تخریب وکشتار کاری نباشد . بر عکس انگاه که متجاوزین به ایران از کشته هایش پشته می ساختند او علاوه بر دفاع به فکر رام کردن متجاوز نیز بود تا انکه موفق می شد خوی وخصلت وحشی گری را از انها دور سازد .  مغولان و یونانیان  واعراب بادیه نشین از جمله  بهترین نمو نه این سخن اند. روح ایرانی از هر گروه وتیره و لهجه ای  که باشد روحی صبور وپر  طاقت است  فطرت او  "حقیقت جو " است یعنی به" کمال" نظر دارد. ایرانی هر جا که باشد سازنده وپویا و خلاق است . ار قضا خصلت اسمانی "بخشندگی" را نیز در  خزانه صفات انسانی خود  دارد . انها که از او بد برده اند و هزاران اندیشه وعمل نا  جواتمردانه را در سر دارند چرا دوستی با ان را تجربه نمی کنند   شاید انقدر بد کرده اند که  روی برگشت ندارند نگران نباشند  بیاند تا ببیند ایرانیان همان گونه که در دفاع از هزینه جان ومال و... دریغ ندارند در دوستی نیز سر از پا نمی شناسند . این یک خصلت ذاتی هر ایرانی است دولت مرد وعادی نمی شناسد . همه دستی را که به دوستی انها دراز شده باشد بگرمی می فشارند همان گونه که دست متجاوز را نیز قطع می کند. ضمنا کودکانه فکر میکنند اگر بخواهند وحدت قومی ایران رمین را  مثلا دچار گسل کنند چون همه اقوام ایرانی هر یک خود را  اصیل ترین وارث افتخارات وتمدن الهی و مدنی گستره ایران میدانند . این احساس حتی در اقلیت های دینی نیز با همین شدت  وجود دارد .