اندیشه چیست و روشنفکر کیست؟

پیشگفتار :
نویسنده این وبلاگ سعید شجاعی سعدی برای کمک به صلح و امنیت ملی ایران اسلامی عزیز و دیگر کشورهای منطقه و جهان اقدام به طراحی و پیشنهاد "سازمان پاسداران صلح و دوستی ملل" را بعنوان یک سازمان غیر دولتی با مرکزیت ج.ا.ا نموده است . اگر مقبول افتد و مراحل اجرایی ان شروع شد (در صورت تمایل ) می توانید همکاری خود را اعلام فرمایید جهت اطلاع بیشتر از اهداف و اساسنامه پیشنهادی به مطالب قبلی همین وبلاگ مراجعه فرمایید و نظرات خود را به اطلاع نویسنده برسانید! با تشکر
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"اندیشه " و "ذهن اندیشمند "را از دیدگاه من همه انسانها دارند .اما شرایط خانوادگی و اجتماعی (و منجمله شرایط سیاسی ) و گاه هم مالی یک "انسان " را به اوج اندیشه و تفکر و خلاقیت می رساند و گاه هم سبب در جا زدن و غیر فعال شدن قدرت تفکر انسان میگردند که در نهایت سبب "زندگی زدگی " انسان را فراهم می سازد (1).
نویسنده این سطور در 40 و اندی سال زندگی خود و بخصوص در دو دهه و نیم اخیر شرایط فوق را با تمام وجود تجربه نموده است! . شرایطی که گاه حیاتت و گاه ابرویت و گاهم شخصیت و تفکر و اندیشهات را هدف قرار داده تا اگر می شد "نفله ات " کنند انهم طوری که اب از اب تکان نخورد و اگر نشد چنان با ایجاد دیوارهای نامری و تحمیل شرایط مالی و امنیتی سخت از همه حقوق شهروندی (بصورت اعلام نشده )محرومت کنند تا شاید کلافه شوی دست از دنیا اخرت شسته و خودت خودت را نفله کنی! و یا گورت را گم کنی و در غرب و شرق و یا جنوب و شمال این دنیا( و یا حتا در همین وطن خودت )به مواد و شرب خمر! الوده شوی تا در کنج کثافت کم کم غزل خداحافظی را بگویی و به دیار ابدیت بروی !.
نقش تفکر و اندیشه درست در شرایط سخت و تحت شدیدترین فشارهای مریی و نامریی است که خود را نشان می دهد ! اندیشه نمی گذارد اندیشمند "نفله روحی یا جسمی "گردد ! "کینه "را با کینه جواب نمی دهد ! اگر دیگران نگذاشته اند او در شرایطی مساوی رشد و پیشرفت همه جانبه نماید ! نه تنها دلسرد و خسته و ناامید مرده متحرک نمی گردد !بلکه اول به حماقت انها می خندد و دوم اگر در طول نمی گذارند جلو رود با همه سختیها ی تاقت فرسا اما در عرض به تلاش و پیشرفت خود ادامه می دهد.
انسان متفکر در هر سنی که باشد ! به اندازه حیات و خلقت انسان بر روی زمین تجربه دارد! و همین تفکر به او اینده نگری می دهد! او منافع زود گذر و ناپایدار مالی و شهوانی و قدرت طلبی را رها می کند ! زیرا بخوبی می داند در فرصت عمر کوتاه یک انسان این رفتارها همان "نفله کردن روح و جسم " خود است! او به کلیت حیات همه موجودات در زمین و اسمان فکر می کند! هرچند مثل دیگران کار می کند !خانواده تشکیل می دهد و در مسایل اجتماعی و سیاسی و غیره یا فعال است و یا بعنوان تحلیلگر و یا منتقد به بیان نظرات خود می پردازد اما سخت به دنبال کشف و یا درک نسیی اینده است ! از جنگ و خونریزی و بی عدالتی و تبعیض بیزاراست . ازادی و وحدت طلب است . به تاریخ و فرهنگ خود بعنوان پشتوانه های انسانی و اجتماعی و بعنوان سند هویت و شناسنامه ای خود می نگرد ! از "انارشیت " بیزار و سخت به نظم و قانون پایبند است ! "فرد ها " را سازنده اجتماع و "جامعه" را محیط ارامش جسمی و روحی و زمینه ساز "ادم" شدن فرد می داند! و در اخر این فرد اندیشمند می شود یک "روشنفکر " و بعنوان یک روشنفکر مسئول در برابر تاریخ و مردم و مقام "انسانیت " و "ادمیت" به همنوع و جامعه خود خیانت نمی کند! و از همه توانش برای پیشبرد توسعه و رشد و عدالت و صلح چه در بعد ملی و چه منطقه ای و چه جهانی استفاده می کند ! و شخصیتش بنوعی رنگ و بوی جهانی پیدا می کند ! هر چند روشنفکر اینده نگر است اما بر خود فرض می داند تا باورها و اعتقادات و اداب و سنن مردم و جامعه خویس را تحکیم بخشد و کمک کند تا با حل تضادهای احتمالی جامعه خود را بروز نماید! با دادن را هکار به دولتمندان خود انها را در مدیریت امور جامعه یاری رساند! و روشنفکر نهاد"خانواده "را تقویت و از اشاعه فحشا و اعتیاد خوداری و خود الگوی" الگو باوران" می شود .!حال اگر این روشنفکر برای خود وظیفه تحکیم مبانی دینی و معنوی جامعه را نیز فرض بداند می شود "روشنفکر دینی" . مخلص این بحث انکه انسان اندیشمند و روشنفکر در زمان و مکان حاضر زندگی می کند اما به اینده تعلق دارد! روشنفکر صبور است . صبر او از جهان بینی الهام می گیرد و دلی دارد چون فولاد سخت و چون و پنبه و گل محمدی "ص" لطیف و معطر ! بخشنده است ! و همه سرمایه اش در چهار چیز خلاصه مس شود (اندیشه - زبان برای گفتن ان اندیشه - و قلم برای نوشتن ان اندیشه و گوش و چشم برای شنیدن اندیشه های دیگران ) تا نظر شما چه باشد !
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------(1) - منظوز از "زندگی زدگی" انست که انسان همه وجود و تلاش خود را برای کسی امکانات بهتر و بیشتر برای یک رسیدن به یک زندگی مرفه و بدون دغدغه و با کمتر ین توجه ممکن به خود و دیگران و حال و اینده اجتماهع ملی و یا جهانی است . البته این حالت بخودی خود بد نیست اما اگر برای رسیدن به ان زندگی مورد نظر حقوق همه جانبه دیگران را لگد مال کند در این حالت شکل و فرم زشت و کثیف پیدا می کند.