روح انسانی

تحقیقا روح انسان ( حتی انسان هنجارشکن ) فطرتا زیبا طلب است . این روح حتی اگر در کثافت گناه و معصیت هم غرق شده باشد . صدها جنایت هزاران خطا کرده باشد به محض احساس زیبایی به ان حساس گردیده و واکنش خوشایند نشان می دهد. حالا این سئوال پیش می اید که زیبایی چیست؟ ایا صورت زیباست ؟ ایا چشم انداز طبیعت دلنشین است ؟ ایا شهوترانی لذت بخش است؟ ایا شنیدن نوایی ارامش بخش موسیقی و یا اواز پرندگان است ؟...


از دیدگاه من پاسخ به این سئوال دو بخش دارد :

الف : ریبایی همه ان چیزهای مادی و معنویی است که احساس تکامل و متفاوت بودن انسان "اندیشمند و اندیشگر" با سایر موجودات درنده و کشتارگر را به او بارامش کامل یاداور می گردد.


ب: زیبایی همه انچیز هایی است که انسانی با احساسات بیدار و یا خفته را به وجهد و حرکت و پویایی و احساس من زیبایی را درک کرده و دوست می دارم پس من هستم وادارد .

پس دعا کنیم که همه ما زیبا بین باشیم که در این صورت یک انسان افریقایی مطلقا سیاه پوست نیز در دید یک انسان زیبا فکر بسیار زیبا درک می شود . زیبا فکر کنیم و ریبا زندگی کنیم و زیبا دوست بداریم ودر پایان عمر نیز زیبا بمیریم

انسانی که زیبا فکر کند و زیبا زندگی کند تحقیقا :

1- ابدا ظلم نمی کند 2- ابدا کشتار و تجاوز نمی کند . 3- ابدا به حق و حقوق دیگران دست درازی نمی کند . 4- زندگی را صحنه تنازع بقا و جنگ منافع نمی کند 5- به زیبایی مطلق و ابدی یعنی ذات حق تعالی همیشه و در هر حال توجه دارد . 6- دیگران را دوست می دارد 7- و هرچه از دستش براید برای کمک به همنوعانش دریغ نمی کند.7 - و هزاران مورد عمل زیبای دیگری که انجا مش می دهد و هزاران عمل زشت دیگری را که انجامش نمی دهد.
همین و والسلام