فحاشی و توهین را در بحثهای سیاسی و غیره دور بریزیم. این عادات زشت مغولان و اعراب
در بربریت است،نه ایرانیان!.
فحاشی، عربده کشی، دشنمام، و مانند آنها در فرهنگ اصیل ایرانی تا قبل از حمله وحشیانه اعراب (و چند قرن بعدحمله مغولان) به ایران به شکلی که امروزه متاسفانه در بین مردم و گروههای سیاسی و اجتماعی شاهدیم، وجود خارجی نداشته
است، انجام جنایت و کشتارهای دسته جمعی و تجاوزات جنسی گسترده به زنان و کودکان ایرانی در کنار دادن دشنام، فحش، و توهینهای تحقیرگرانه توسط فرماندهان و سربازان اعراب و مغول، سبب شد تا در طی قرون متوالی فرهنگ فحش و عربده کشی نه تنها بین مردم که بین فعالان سیاسی و غیره نیز روایج یابد.
پژوهشهای تاریخی بنده نشان از آن دارد(شاهنامه یکی از منابع بوده است) که ایرانیان در هنگام رزم و یا کشتی پهلوانی و یا حتی در دعواهای به اصطلاح امروزی، کوچه و خیابانی فقط به معرفی و بیان توانمندی و یا زور بازوی خود اشاره داشته و آنجا
که از والدین سخن می راندند برای نشان دادن اصل و نسب و جایگاه ثروت و قدرت خود و خانوده اشان بمنظور تاثیر بر طرف مقابل بوده است. بنده سعید شجاعی سعدی بعنوان یک فعال و پژوهشگر اینترنت محور فرهنگ و صلح ایران و جهان دریافتم ، از آنجا که زن در ایران قبل از اسلام دارای
شخصیت حقیقی و حقوقی مستقل و دارای احترام و شان بالا بوده است (دستکم بنده سندی نیافتم که) در دعواهای جاری کسی به خواهر و مادر دیگری توهین و فحاشی نموده باشد. اما در این دوره و در قرن 21 به دلیل این سبقه تاریخی که از اعراب بربریت و مغولان بما رسیده و در نتیجه زیرنویس و یا ترجمه فیلمهای کانالهای اینترنتی و ماهواریی خارجی که بصورت
گسترده در دسترس خانواده ها، متاسفانه کمترین بحث و مجادله به فحشای به نوامیس طرفین منجر می شود و در بحثهای سیاسی و فرهنگی و اجتماعی متاسفانه شاهد فجایعی بمراتب شرم آور تر نیز هستیم. به امید اینکه همگی بدانیم فرهنگ فحاشی فرهنگ اعراب بربریت و مغولان بودهنه فرهنگ ایران بزرگ با 8000 سال تمدن. در پایان فراموش نکنیم که همه ادیان الهی و منجمله اسلام نیز بشدت فحاشی و توهین و تحقیر را نهی کرده اند