اگر ازمن بپرسید "زنده" کیست میگویم زنده کسی است که با وجود همه نابسامانی ها و فشار ها و ناجوانمردیهای زمانه سر بمانند سرو به اسمان دارد ! خم و غم به ابرو نمی اورد ! ناله نمی زند ! و می داند که همیشه حق به حق دار می رسد! هرچند با تاخیر! بنظر من انسان مسئول در هیچ شرایطی از اسمان نا امید نمی شود! که اسمان سرشار از امید و رحمت  بیکران  خداوندی است! . عاشق به معشوق خود  نمی رسد اگر بیتابی کند  و صبور نباشد! صبر پایه زندگی است!

امید خونی است که در کالبد بشر امروز اگر و اگر تزریق شود ! غو غا به پا می کند! خود و جامعه خود را طراوت بهاری می بخشد ! کویر زندگی را  به جنگل و سبزه زار تبدیل می کند !و در عین بی پناهی  هزاران پناه می افریند! هزاران دشمن را دوست می سازد ! و هزاران مرده متحرک را زندگی و حیات  دوباره می بخشد! و در یک کلام از انسان "ادم" می سازد .!

امید و "امیدواری"  روح انسان پژمرده و خسته  و از پیش مرده ! را  دوباره زنده می کند و او را به جایگاه شایسته خود می رساند! امید رحمتی اسمانی است که سعادتمند  می خواهد ! انرا از درخت بهشتی  بچیند!

و امید هیچ مظلومی را برای همیشه  ظلم پذیر نمی کند ! و هیچ ظلالمی را بر ای همیشه تاریخ بر دیگری مسلط نمی کند و امید سر انجام  همه را باهم و در کنار هم به ارامش می رساند ! فرد امیدوار کوه اورست را فتح می کند اگر حتی نابینا و فلج باشد! که اگر با جسم نتواند با باور و روح و خیال و رویا ی خود به ان قله قدم می گذارد!

واقعا" امید " این معجون حیات بخش چیست که می تواند این همه کار بکند کارستان ؟

 و پاسخ ! امید جوهری است از جواهر خداوندی که به انسان هدیه شده است ! کسی که از ان خوب استفاده کند در فقر بقول حافظ "...کار اهل دولت می کند.." و در بلا عافیت دارد ! و در گرفتاری  ازادی!

فرد نا امید مرده است هر چند گور و کفن نداشته باشد! پس امید وار باشیم تا مرده نباشیم !

به امید سر بلندی و سعادت تک تک شما  و ایران و اسلام و ج.ا.ا و تمدن و فرهنگ بزرگ انسانی و اسمانی ما !

 راستی نظر شما چیه؟